با پیدایش ویروس کرونا در شهر ووهان چین در تاریخ 12 دسامبر (18 آذر 1398) و اعلام رسمی شناسایی اولین بیماران در ایران در تاریخ 29 بهمن 1398 تا تاریخ نگارش این مطلب ، حدود یکسال میگذرد و شاید بتوان ادعا کرد که در این یکسال برای اولین بار پس از جنگ جهانی دوم، همه دنیا درگیر یک بحران یا مسئله است که منجر به یک همدلی جهانی بین جوامع مختلف شده و امروز همه آنها دارای دردهای مشترک هستند.
تصورات اولیه مبنی بر گذرا بودن، و قابل کنترل بودن آن، درک واقعیت گسترش سریع، ماندگاری و تاثیرات دراز مدت آن بر همه ابعاد زندگی بشر را غیرقابل پیش بینی کرده بود اما نوع رفتار این ویروس و تاثیرات آن باعث شد که تغییرات رفتاری بر عادات و رویه های زندگی انسان ها به سرعت نمایان شود.
محدودیت های رفتاری با فاصله گذاری های اجتماعی، تغییر ملاقات ها و جلسات از فضای واقعی به فضای مجازی، توسعه کسب و کارها به حوزه آی تی از عمده ترین این تغییرات است.
تاثیرات اقتصادی این ویروس بر مولفه های اقتصادی به حدی شدید بود که بسیاری از کسب و کارها تحت تکانه های شدید ناشی از آن، دچار خسارات زیاد و بعضا برای همیشه به تعطیلی کشیده شدند.
توجه به مفهوم تاب آوری به همین دلیل از موضوعات قابل توجه و جذاب برای صاحبان بنگاههای اقتصادی و مدیران صنوف کسب و کار است که توجه به آن میتواند در مواجهه با حوادث مشابه فعالیت های اقتصادی را به نحو موثر مصونیت بخشد.